Maine Coon

Maine Coon

Maine Coon is de naam van een heel groot kattenras dat gekenmerkt wordt door een imposant voorkomen. Het lichaam van de Maine Coon is één meter of meer en de schofthoogte ligt tussen de 25 en 41 cm. Alle Maine Coon-exemplaren hebben kleine plukjes haar aan de uiteinden van hun oren. De Maine Coon is ook een kattenras dat geschikt is om in huis te houden. Ook voor kinderen en andere huisdieren zijn deze katten erg lief. De goedaardige en vriendelijke Maine Coon past zich goed aan vele levensstijlen en leren snel de gewoonten van hun eigenaar, ze helpen je graag en nemen deel aan de activiteiten. Dit kattenras staat niet bekend als een schootkat, maar ze liggen wel dicht in de buurt of naast je. Deze katten miauwen zelden, maar ze maken vaak ongewone geluidjes, vergelijkbaar met spinnen.

Maine Coon-profiel

Herkomst: Verenigde Staten
Levensverwachting : 12-15 jaar
Gemiddelde hoogte : 25-41 cm
Gemiddeld gewicht Vrouw : 4-6 kg
Gemiddeld gewicht Man : 6-8 kg
Lengte : 1 m (Volwassen, Neus tot staart)
Vachttype : Dikke waterdichte vacht, van gemiddelde tot lange lengte met een lange, borstelige staart. Extra vacht helpt de kat warm te houden, wat goed is in koude klimaatgebieden.
Vachtkleur en lichaamstype : De Maine Coon is het grootste huiskatras. Ze zijn er in 75 verschillende kleurencombinaties, waarvan de meest voorkomende de bruine tabby is. De oogkleur is meestal bruin of blauw of een van elk. Geen twee Maine Coons zien er hetzelfde uit.
Verzorging vereist : Weinig verzorging, eenmaal per week.
Vergelijkbare rassen : Noorse boskat, Siberische, Turkse Van.
Gezondheidsprofiel : hypertrofische cardiomyopathie, heupdysplasie, spinale spieratrofie.
Karakter : Het humeur van dit ras kan gezien worden als vrij evenwichtig en stabiel, speels en tolerant.
Andere namen : American Maine Coon

Persoonlijkheid en karakter van de Maine Coon

De Maine Coon is een goedaardige en vriendelijke kattenras dat graag bij mensen is. Ze hebben de neiging iedereen te volgen en leren snel de gewoonten van de eigenaar. Ze zijn niet behoeftig maar houden wel van aandacht. Als je met iets bezig bent, zijn ze tevreden om alleen maar toe te kijken en zo je doen en laten te bestuderen. Het is geen kat die graag op schoot zit, maar ze houden je wel heel graag gezelschap. Daarom worden Maine Coons vaak metgezelkatten genoemd. Ze zijn vriendelijk, redelijk rustig, maar zijn tegelijkertijd vrij serieus.

De Maine Coon heeft een rustige karakter, maar het zijn ook energieke katten. Ze hebben een goed sociaal besef naar andere huisdieren en vooral naar mensen. Het humeur van dit ras kan gezien worden als vrij evenwichtig en stabiel, speels en tolerant. De Maine Coon katten zijn erg aanhankelijk en zijn liever niet enige kat in een huisgezin. De kat ziet zichzelf als een onderdeel van het gezin en is altijd van een kleine afstand betrokken bij de mensen in huis.

Het zijn goede jagers en je mag er zeker van zijn dat muizen of andere knaagdieren voor een Maine Coon niet veilig zijn. De drang naar jagen is groot en Maine Coons trainen hun vaardigheden door te jagen op speelgoed. Een Maine Coon speelt graag met balletjes of in elkaar gedrukte stukjes papier. Ze kunnen net zo goed klimmen als elke kat, maar blijven meestal liever op de grond. Daar is tenslotte hun werk. Ze zijn erg slim en leren graag trucjes of spelen met puzzelspeelgoed om hun hersens te trainen. Maine Coons genieten meestal ook op volwassen leeftijd van leuke kattenspelletjes, net zoals kleine kittens gek uit de hoek kunnen komen.

Ook voor kinderen zijn de Maine Coon katten erg lief en je kunt ze dus ook houden als je opgroeiende kinderen hebt. Maak kinderen duidelijk dat ze de kat respecteren en niet continu achterna zitten. Deze kat heeft ook momenten dat hij rust nodig heeft en dan zondert hij zich even af op een plaats waar het  rustig is op dat moment. De katten geven dit erg goed aan.

Ze lezen meesterlijk de emotionele stemming van een persoon door zijn stem en gezichtsuitdrukking, daarom zijn ze zich altijd bewust van wanneer en vanuit welke richting de eigenaar moet benaderd worden voor zijn deel van genegenheid. Deze katten worden niet graag opgepakt.

Het uiterlijk en de verschijning

Een Maine Coon is een grote kat met een gladde, maar ruige vacht die eruit ziet alsof ze heel de dag op jacht is geweest. Ze zijn gebouwd voor het barre klimaat van Maine. Het is daar erg moeilijk te overleven in koude winters zonder een dikke ondervacht. De brede poten zijn beschermd door extra plukjes wol. De Maine Coons van vandaag zijn aanzienlijk groter geworden, hun kop is langwerpiger en de oren zijn aanzienlijk groter geworden. Omdat de voorouders van de moderne Maine Coons op knaagdieren jaagden, moesten ze vaak de prooien uit holen halen, wat de belangrijkste voorwaarde werd voor de vorming van hun langwerpige schedel.

De ogen zijn afgerond, breed en enigszins schuin geplaatst. De schaduw van de iris varieert van groen tot rijkgeel en is in harmonie met de kleur van het dier. De oren zijn groot van formaat, met een brede basis en een lichte voorwaartse buiging. Alle Maine coons hebben oren met kwastjes en langwerpige plukjes wol die van binnenuit groeien. De huid op de oren is dik en beschermd door dik haar. Om het behoud van warmte te maximaliseren en gehoororganen te beschermen, gebruiken Maine Coons een oude techniek: het dier drukt zijn oren strak tegen het hoofd, alsof ze worden gevouwen, waardoor het binnendringen van ijzige lucht in de trechter wordt voorkomen.

De lange staart van Maine Coon heeft een brede basis zonder knikken en is bedekt met dikke wol en een dichte waterafstotende ondervacht. In extreme weersomstandigheden fungeert de staart als een natuurlijke verwarming. Zo wikkelt de kat de staart rond het lichaam en beschermt zichzelf tegen de kou.

De vacht van Maine Coons is lang (van 10 tot 15 cm), maar heterogeen, geleidelijk in volume stijgend van de schouders tot de buik. Aan de achterkant is de dekking stijver met de overheersing van het buitenste haar. De buik en zijkanten worden beschermd door een zachte donzen ondervacht, waarvan het hoofddoel de verwarmende en waterafstotende functies zijn.

Witte of tweekleurige Maine Coons kunnen blauwe of vreemde ogen hebben. Het bruine tabby-patroon is zo gebruikelijk in dit ras dat veel mensen niet weten dat Maine Coons in andere kleuren of patronen bestaan. Toch zijn er Maine Coons te vinden in effen kleuren zoals zwart, rood of wit, alle tabby-kleuren en patronen, tweekleurig zoals blauw en wit of rood en wit, en tekeningen zoals dat van een schildpad.

De Vacht van de Maine Coon

Maine Coon is een langharige kat. De vacht is zacht en zijdeachtig waarbij de textuur kan variëren van kleur en het rastype. Het haar op de kop en schouders is korter, op de buik en aan de zijkanten langer. Sommige katten hebben lange haren in de nek ontwikkeld. Zoals vele inheemse rassen, is de vacht van de Maine Coon onderhevig aan seizoensgebonden veranderingen, in de zomer is het lichter en korter, in de winter iets langer en met een meer ontwikkelde en dichte ondervacht.

De Maine coon kan alle vachtkleuren hebben die typisch zijn voor gewone huiskatten. Kunstmatige kleuren kunnen wijzen op een mogelijke vermenging met andere rassen. Kleuren zoals chocolade, lavendel, en enkele andere kleuren worden niet in alle kattenfederaties geaccepteerd.

De vacht van deze kat is aangepast aan heel koude klimaten. De dichte ondervacht op de buik en lang haar op de achterpoten zorgen ervoor dat ze bestand zijn tegen sneeuw en ijs. De lange plukjes haar tussen de pootkussens dienen om het lopen in de sneeuw te vergemakkelijken.  Dit geeft de kat extra stabiliteit. De oren zijn voorzien met kwastjes en langwerpige plukjes wol die van binnenuit groeien. Dit helpt om de oren warm te houden.

Gezondheid

Zowel raskatten als katten van verschillende andere kattenrassen hebben verschillende gezondheidsproblemen die genetisch van aard kunnen zijn. Problemen die de Maine Coon kunnen beïnvloeden, zijn onder meer heupdysplasie, die in ernstige gevallen kreupelheid kan veroorzaken. Ook hartproblemen kan bij deze katten erfelijk zijn. Er is een op DNA gebaseerde test beschikbaar om katten te identificeren die een van de mutaties dragen die de ziekte veroorzaken. Andere ziekten zoals de polycysteuze nierziekte is een langzaam progressieve erfelijke nierziekte die kan leiden tot nierfalen. Tot slot is er ook nog een genetische aandoening die de skeletspieren van de romp en ledematen aantast. Er is een test beschikbaar om dragers en getroffen kittens te identificeren. De eerste symptomen verschijnen op de leeftijd van 3-4 maanden. Bij een kitten zwaait de achterkant van het lichaam tijdens het lopen.

Heupdysplasie – zijn inferioriteit die een of beide gewrichten aantast. Maine Coons en Perzen worden het vaakst getroffen, net als grote rassen. De ziekte is ook genetisch bepaald, maar manifesteert zich met de leeftijd, vaker bij katten, in de vorm van artrose – het dier begint te hinken.

Van de specifieke ziekten waarvoor specifiek Coons vatbaar zijn abcessen, kale plekken en een sterk droge huid. De oorzaken van deze aandoeningen kunnen ontstaan door overmatig gebruik van verkeerde shampoo en het overmatig wassen van het dier.

Verzorging

Huisvesting – De ideale habitat voor de Maine Coon is een landelijke omgeving waar het dier vrij kan rondlopen en zijn passie voor de jacht kan beleven. Indien je deze katten in een appartement wil huisvesten moet je zeker genoeg ruimte voorzien voor deze uitzonderlijke grote katten. Ook moet je overwegen een hoge en grote krabpaal te voorzien met genoeg kattenspeelgoed om het dagelijkse leven van je huisdier op te vrolijken.

De vacht – Het zachte, zijdeachtig haar van Maine Coon-katten heeft geen dagelijkse verzorging nodig: standaard een paar keer per week kammen met een kam met afgeronde tanden is voldoende om dood haar te verwijderen. Dit om klitten te vermijden. Aan de buik is de ondervacht dikker, daarom is het aan te raden hier meer aandacht aan te schenken tijdens het kammen. Omdat deze delen van het lichaam in Maine Coons het gevoeligst zijn, moet het kammen voorzichtig gebeuren om deze kat rustig te houden. Eens in de drie weken is een bad aan te raden, gebruik hiervoor de juiste shampoos en conditioners. Moeilijkheden hiermee doen zich meestal niet voor, omdat een volwassen Maine Coons dol is op water.

Oren en klauwen – De oren van de kat moeten aan de binnenkant roze zijn, reinig deze met een zachte doek, je kunt ze voorzichtig bestrooien met een antisepticum. De klauwen van Maine Coon kunnen heel snel groeien, daarom is het aan te raden deze elke week te controleren en indien nodig de puntjes af te knippen. Gebruik hiervoor een aangepaste nagelschaar voor katten.

Tandverzorging – Poets de tanden om tandsteen te voorkomen. Dagelijkse mondhygiëne is het beste, maar wekelijks poetsen is beter dan niets.

Ogen – Veeg de hoeken van de ogen af ​​met een vochtige doek om eventuele ontlading te verwijderen. Gebruik een apart gedeelte van de doek voor elk oog, zodat je geen risico loopt op infectie.

Hygiëne – Houd de kattenbak vlekkeloos schoon. Katten zijn erg kieskeurig in hun hygiëne. Een standaard kattenbak is echter nauwelijks geschikt voor een Maine Coon. Schaf een diepe kattenbak aan met voldoende oppervlakte zodat deze katten genoeg ruimte hebben om hun behoefte te doen.

Spelen en trainen van de Maine Coon

Over het algemeen is de Maine Coon eenvoudig te trainen. Deze slimme katten hebben een fenomenaal geheugen waardoor ze snel en gemakkelijk allerlei opdrachten kunnen onthouden. Deze katten maken snel gebruik van een krabpaal voor zware katten indien deze voor handen is om hun klauwen te scherpen. Van tijd tot tijd moeten katten hun emoties en jachtinstincten ventileren, dus het is zeer raadzaam om samen te spelen. Koop uw Maine Coon een speciale bal, een speelgoedmuis of een lasso met veren op het uiteinde, waardoor de jacht opwinding van het dier wordt veroorzaakt.

Voeding

Maine Coons zijn grote, energieke, beweeglijke dieren, dus hun voedsel moet van hoge kwaliteit zijn, rijk aan eiwitten en voedingsstoffen. U kunt zowel droog als ingeblikt voedsel gebruiken. Droogvoer van hoge kwaliteit vermindert de vorming van tandsteen. Eiwitrijke voeders zijn het meest geschikt omdat de kat een roofdier is.

Bij het gebruik van natuurlijke voeding moet vlees 70-80% van de voeding uitmaken, de rest bestaat uit eieren, granen, groenten, zuivelproducten, zeevruchten, kruiden, vitaminesupplementen. Bij het kweken van Maine Coon-kittens op een volledig natuurlijk dieet, is het gebruik van vitamine- en mineraalsupplementen verplicht. Het wordt niet aanbevolen om over te schakelen van het ene diervoeder en het soort voedsel naar het andere (of mengvoeder van verschillende fabrikanten). Het materiaal van kattengerechten is ook belangrijk. Plastic kommen kunnen een allergische uitslag op de kin van het dier veroorzaken. kies de optie voor een grotere en grotere diameter.

Het optimale materiaal voor Maine Coon-gerechten is hypoallergeen glas, keramiek en roestvrij staal. Het is beter om geen plastic te misbruiken, omdat nauw contact ermee allergische uitslag op de kin van de kat kan veroorzaken. Water moet altijd aanwezig zijn in de kom van het dier; idealiter zou de vloeistof twee keer per dag moeten worden ververst.

Geschiedenis

Het ras is van nature gevormd onder invloed van de barre klimatologische omstandigheden van de staat Maine. Hoewel er “alternatieve” versies (verschillende soorten legendes) zijn over de oorsprong van de Maine Coons. De eerste verwijzing naar een Maine Coon komt uit 1861. Dit ging over een zwart-witte kat genaamd Captain Jenks of the Horse Marines. De vrouwelijke Maine Coon werd in 1895 uitgeroepen tot beste kat op een kattenshow in Madison Square Garden. Toen de Cat Fanciers Association werd opgericht in 1908, was de vijfde geregistreerde kat een Maine Coon met de naam Molly Bond.

De invasie van glamoureuze Perzische en exotische Siamese katten uit Engeland betekende het einde van de populariteit van de Maine Coon voor ongeveer vijf decennia. In de jaren zestig ging het beter en in 1968 werd de Maine Coon Breeders and Fanciers Association opgericht. Tegenwoordig behoren deze grote en mooie katten tot de populairste rassen ter wereld.

De Maine Coon wist te overleven door het feit dat boeren hulde brachten aan zijn grootte en jachtkwaliteiten. De moderne rasstandaard werd in 1967 aangenomen en in de jaren 1990 werd Maine Coon terug populair. Maar ze werden voor het eerst geregistreerd als een Maine Coon-ras in 1908 bij de CFA Felinological Federation, waar een Maine Coon-kat genaamd Molly Bond het vijfde dier werd dat in deze federatie werd geregistreerd.

Sinds 2002 heeft de Algemene Vergadering van het WCF tijdens een vergadering in Milaan besloten dat op basis van gegevens over het genotype van dit ras, kruising van Maine Coons met katten van de volgende rassen aanvaardbaar zijn. Dit zijn de Noorse Boskatten, de Turkse Angora en de Siberische rassen. De beslissing over de noodzaak en geschiktheid van dergelijke bindingen wordt genomen door de rasclub.

Kittens van Maine Coon

Bij de geboorte weegt een pasgeboren Maine Coon-kitten 80 gram, het normale gewicht van een kitten is 100-180 gram. De katten zijn bij de geboorte aanzienlijk kleiner dan katers. Op de leeftijd tussen de 12 en 15 weken kan het kitten van de Maine Coon naar een nieuwe gezin, wel te verstaan als alles goed verloopt. Tegen die tijd weet het kleine wezen het toilet te gebruiken en heeft het al de nodige vaccinaties ontvangen. Het beste kies je voor een actief kitten dat nieuwsgierig, speels en graag contact met je wil maken.

Wil je een nieuwe kat , dan is het de moeite waard enkele katten-tentoonstellingen te bezoeken. Daar zal je ook mensen vinden die showen en heel goed weten waar je moet op letten bij de aanschaf van een Maine Coon. Waarschijnlijk kunnen ze ook enkele betrouwbare fokkers aanwijzen die op dat ogenblik een nestje hebben.